Jestem już taaaka duża!

Julinda nasza kochana za tydzień kończy 3 miesiące.

3 miesiące!

Boziuu, jak to możliwe, ja pytam? 

Zrozumiałabym, gdyby to były 3 tygodnie, ale miesiące? Pędzi ten czas, ojj pędzi. Jak szalony. Od jakiegoś czasu nasza córeczka jest już bardzo kontaktowym dzieckiem.

Kiedy była noworodkiem - spała, wstawała, kiedy była głodna i spała dalej. Kiedy skończyła miesiąc zaczęły się problemy z pokarmem - zaczęło dokarmianie i dla mnie kilkudniowy koszmar. Dziecko płakała, było rozdrażnione, aż podjęłam trudną decyzję - rezygnujemy z piersi. I tak od ponad miesiąca - należę jak to niektórzy mówią do tych gorszych matek. Ale jakże się zmieniło nasze życie teraz. Córeczka po tygodniu od wprowadzenia już zaczęła jeść regularnie co 3 - 4 godziny. Jest bardzo radosna między posiłkami. Mało śpi. Uśmiecha się non stop, rozmawia z nami, nie lubi jak musi siedzieć sama. Cały czas ktoś musi być obok.

Od kilkunastu dni najbardziej smakują jej jej rączki, ale i mlekiem nie pogardzi - uff!!

Interesuje ją wszystko i wszyscy. Odpowiada uśmiechem na uśmiech. A co najbardziej mnie cieszy - już nie płacze jak kładziemy ją na brzuszku, podnosi pięknie główkę i rozgląda się dookoła.

Cieszy mnie niezmiernie to, jak ciągle odkrywa coś nowego, jak uczy się nowych rzeczy. Do bujaczka zawieszamy jej zabawki, do których sięga - uderza w nie, śmiejąc się przy tym. W głos się jeszcze nie śmieje - czekamy (nie)cierpliwie.

Ahh... Fajna ta nasza córcia, ojj fajna. Teraz już mamy w domku małe dziecko. Całkiem inaczej już się ją trzyma, już główka tak nie leci.

Rozpływam się ...

... bo to takie cudowne uczucie widzieć jak mały człowiek, który jest częścią nas poznaje świat, jak ten świat go fascynuje, jak się cieszy...

Z dnia na dzień jestem coraz fajniejsza, aż strach pomyśleć, co będzie za kilka miesięcy? :D