Czasie - dokąd tak pędzisz??

Nasza kruszynka ma już prawie 3 tygodnie i powoli przestaje być maleńką kruszynką. W nocy ślicznie nam śpi z jedną, czasami dwiema przerwami - co mniej więcej 4 - 5 godzin, a w dzień przestaje już budzić się na jedzenie i usypiać, bo woli sobie poleżeć i pooglądać świat :)

Wieczorem, kiedy włączymy lampki na choince może z pół godziny leżeć i patrzeć na nie. 

 

Wspomniałam, że początki były trudne i ciężkie, ale to tylko ze względu na mnie i to, jak się czułam.  Poród, jak pisałam wspominam okropnie, bolało bardzo, pewnie też dlatego, że był wywoływany i nawet położna mówiła, że wtedy boli bardziej. Położną przy porodzie miałam cudowną, lepszej nie mogłam sobie wymarzyć, a i tak mnie wychwaliła, że jej słuchałam, że byłam spokojna i ładnie parłam. W szpitalu drugiego dnia czułam się lepiej, a po powrocie do domu - koszmar. Nie mogłam wstać, przekręcić się na bok, o siadaniu nie wspomnę. W nocy, jak karmiłam małą i wstawałam, żeby ją podnieść - płakałam z bólu. Marcina nie budziłam, bo to się mijało z celem, skoro ja i tak nie spałam, bo karmiłam, to chciałam, by chociaż on się wyspał. Później już sam wstawał i ją brał. I właśnie wtedy moje postanowienie sprzed zajścia w ciąży, że dziecko nie będzie ze mną spało przestało mieć sens, bo za nic w świecie nie wstałabym do małej do łóżeczka, a tak miałam ją pod ręką. Drugi powód - niestety należę do tych matek, które jak nie widzą swojego dziecka to zaraz sobie wyobrażają, że się dusi, krztusi, itp... Przechodzi mi to powolutku - na szczęście. A to wzięło się z tego, że w szpitalu w nocy małej się ulało tak, że zaczęła się krztusić i teraz się boję...

 

 Teraz jest lepiej - o wiele! Ja czuję się lepiej, a Julia chyba to wyczuła, bo w dzień coraz mniej śpi. Ale nie to, żebym ja miała czas na odpoczynek, o nie! Julcia uwielbia ssać i ssie - domaga się tego, nawet kiedy nie jest głodna. I ja nie mam wyboru - cyca daję, ale zauważyłam, że od kilku dni mała ssie nawet jak jeść jej się nie chce, a potem wymiotuje. Kiedy cyca zabiorę - płacz i wtedy postanowiłam dawać smoczka. Wolę, by go ssała, niż żeby wymiotowała. Widocznie ma potrzebę ssania i nie mam na to wpływu, a żadna matka nie chce słuchać płaczu swojego dziecka. A i to (ssanie smoka) na szczęście tylko w dzień się zdarza - w nocy śpi ładnie. Nagrałam filmik, bo chciałam pokazać, że Julia smoka nie lubi - ssie tylko jak naprawdę bardzo płacze, bo jak jest spokojna i jej dam to wypluwa i się krzywi, ale nie wstawię, bo po ponad godzinie czekania aż się naładuje - zrezygnowałam.

 

Za nami pierwsza wizyta w przychodni. W równiutkie 2 tygodnie Julcia przybrała na wadze 580 gram - ponoć sporo. 

W sobotę odpadł wreszcie pępuszek, a wczoraj (tj.niedziela) Julcia pierwszy raz została na godzinkę sama z babcią, bo rodzice pojechali szukać sali na chrzciny.

A poza tym - córcia skradła nam serca. Ja - dumna mama nie mogę wyjść z podziwu jakaż ona jest cudowna.

 

 A co umie już nasz mały skarb?
- położona na brzuszku trzyma główkę kilka sekund w górze
- uśmiecha się, aczkolwiek nieświadomie
- potrafi śmiać się w głos, ale tylko podczas snu - cudowne uczucie
- uwielbia, jak tatuś ją nosi na ramieniu, u mnie się kręci i marudzi...